24 Σαν σήμερα,(χθες;) προ 20ετίας σε χάσαμε...

Σαν σήμερα,(χθες;)  προ 20ετίας σε χάσαμε...



πότε ήταν που παντρεύτηκες,

και μπήκες στην ζωή μας;...

Ο Θεός να σε αναπαύσει...



(1981 παντρεύτηκε στα 19 της)




Eίχε έρθει και στην Εύβοια,

για την κηδεία κάποιου ασθενή

που είχε γνωρίσει σε νοσοκομείο στην Αγγλία...

Απίστευτο;.. Ναι...

απίστευτο...





http://www.tanea.gr/news/world/article/3978350/?iid=2

ΕΥΒΟΙΑ «ΘΑ ΞΑΝΑΡΧΟΤΑΝ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ»

ΒΑΓΓΕΛΙΩ ΧΑΤΖΗΝΟΥΣΚΑ  | ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 01/09/1997 |    

Στην Εύβοια. Η Νταϊάνα στην κηδεία του Γιάννη Καλυβιώτη, στις 18 Σεπτεμβρίου του '96. «Θα ερχόταν και για το μνημόσυνο», λένε οι συγγενείς του

ΧΑΛΚΙΔΑ

«ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να το πιστέψουμε ότι χάθηκε τόσο άδικα και τόσο τραγικά ένας δικός μας άνθρωπος, μια καλή φίλη». Ο αιφνίδιος θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνας συγκλόνισε την οικογένεια του Γιάννη Καλυβιώτη από τη Λίμνη Ευβοίας. «Θα σταθώ δίπλα σου» είχε πει η πριγκίπισσα στον Γιάννη, όταν τον είχε συναντήσει στο νοσοκομείο «Μπρόμτον» του Λονδίνου, συγκινημένη από την προσπάθειά του να νικήσει το θάνατο. Περίπου πριν από ένα χρόνο, στις 14 Σεπτεμβρίου, ο Γιάννης Καλυβιώτης, που έπασχε από κυστική ίνωση και είχε ανάγκη μεταμόσχευσης καρδιάς και πνευμόνων, έχασε τη μάχη στα 27 του χρόνια.

Η Νταϊάνα κράτησε την υπόσχεσή της και στις 18 Σεπτεμβρίου, ημέρα της κηδείας του, έφτασε στη Λίμνη Ευβοίας.

«Η πριγκίπισσα συνέχισε να έχει επαφές με την οικογένειά μας», λέει συγκλονισμένος ο αδελφός του Γιάννη, Στάθης Καλυβιώτης. «Τελευταία φορά μίλησε με τη μητέρα μου τις μέρες που βρισκόταν στην Ελλάδα. Είχε εκφράσει την επιθυμία να έρθει για το μνημόσυνο του Γιάννη στις 14 του μήνα. Δεν πρόλαβε.

Δεν είπαμε σε κανέναν ότι μιλήσαμε στο τηλέφωνο και ότι θα ερχόταν. Σεβαστήκαμε την επιθυμία της γιατί για μας ήταν μια πραγματική φίλη. Η προσφορά της στην οικογένειά μας ήταν τεράστια. Δεν υποψιαζόμασταν ότι ένας τέτοιος άνθρωπος διατηρεί την αγνότητα και την απλότητά του. Είναι ένας δικός μας άνθρωπος κι αυτό τα λέει όλα».

Στα λόγια της οικογένειας Καλυβιώτη ο ενεστώτας μπερδεύεται με τον αόριστο μη μπορώντας να συνειδητοποιήσει τον άδικο χαμό της πριγκίπισσας Νταϊάνας.

Οι ιδιαίτερες συνθήκες που τους συνέδεσαν γέννησαν μια σχέση καθαρή και ανθρώπινη. «Η πρώτη μας σκέψη είναι να πάμε στην κηδεία. Θεωρούμε χρέος μας να πούμε το τελευταίο αντίο σε μια πραγματική φίλη».