Έφυγες...
Έφυγες...
κι ήσουν μια ζωγραφιά... στα κόκκινα στολισμένη
εκείνο το όμορφο καπέλλο, δώρο μου είχες πει...
Σε πίστεψα τότε, κι έφυγες...
μετά;...
Σε ξαναείδα, από πολλά χρόνια μετά...
Είχες αλλάξει... είχε αλλάξει και το χρώμα στο καπέλλο σου, το κόκκινο είχε σβήσει πια...
και ήτανε μωβ...
Ναι, καλή μου, είχες γεράσει... και δεν ήμασταν μαζύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου