μία πρωτότυπη παρουσίαση του βιβλίου μου " Ποίηση του λεπτού... για παιδιά... " με ζωγραφιές...
ευχαριστώ πολύ την φίλη και συγγραφέα Κατερίνα Παπαθεοδώρου - Σταματίου γι' αυτό...
ήταν όλα τόσο συγκινητικά... και ξαφνικά...
Χαίρομαι που τα παιδιά προσέγγισαν με αυτόν τον απίθανο τρόπο το βιβλίο μου...
Πέμπτη, 27 Αυγούστου 2020
Η χαρά των παιδιών για το Ποιητικό βιβλίο της Λαμπρινής Τζούρκα!
Η χαρά των παιδιών για το Ποιητικό βιβλίο της Λαμπρινής Τζούρκα!
Ποίηση του λεπτού... για παιδιά...
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ
...Ήμουνα στο χωριό. Έτυχε να έχω και κάποια βιβλία μαζί μου, αυτή την φορά. Ανάλογα τον χρόνο και την ευκαιρία, τα φωτογράφησα, όπως συνηθίζω...
Για το παιδικό της Λαμπρινής, είχα άλλη ιδέα, μα μόλις είδα τα κορίτσια, έκανα την πρόταση:
"Κορίτσια, έχω ένα βιβλίο φίλης με παιδικά ποιήματα, θέλετε να το διαβάσουμε μαζί και να το ζωγραφίσουμε;"
"ΝΑΙ!" είπαν όλα! γεμάτα χαρά!
Καθόντουσαν καταμεσήμερο γύρω - γύρω από ένα τραπέζι, σ' ένα γειτονικό κήπο.
Πήγα κι εγώ, με το βιβλίο!
"Χρώματα;"
..."Δεν έχουμε..." είπαν τα κατσουφιασμένα παιδικά προσωπάκια.
"Ιδέες, έχουμε;"
"Έχουμε!' απάντησαν όλα μαζί!
Μα τί χαρά είναι αυτή, να είσαι ανάμεσα στα παιδιά! Ευτυχία! Ευλογία!
Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι, με χαρά.
Οι απορίες έδιναν και έπαιρναν!
"Ποιήτρια; Και είναι φίλη σας; Και πώς την λένε; Κι ώ, τί ωραίο βιβλίο!"
Απαντούσα, ξεφυλλίζαμε, τ' άφηνα να σκεφτούν ιδέες.
"Παππούτσια, έχουμε. Και γατάκι έχω! Να πάω να το φέρω; Όχι, κοριτσάκι μου, δεν πειράζει! Άλογο, δεν έχουμε! Βατραχάκι, δεν έχουμε! Πουλάκι δεν έχουμε, έχουμε όμως μια χαλασμένη χελιδονοφωλιά! Καθρέφτη έχουμε. Να πάω να φέρω; Όχι, βρε κορίτσια μου, δεν πειράζει! Το ίδιο θα χαρεί η φίλη μου, είτε βγάλουμε πέντε φωτογραφίες, είτε εκατό! Αρκεί που σας αρέσει το βιβλίο της και θα της δώσετε χαρά! Αυτό της φτάνει! Πάμε να ξεκινήσουμε; Πάμε!"
Άχρηστες πια οι καρέκλες και το τραπέζι. Με έτρεχαν μέσ' τις τσουκνίδες και στον ήλιο. Με χόρεψαν κανονικά, κι ούτε ήξερα τι έβγαζα! Κλικ στα τυφλά και ξανά κλικ, ελπίζοντας πως κάποιες θα βγουν καλές και χωρίς προσωπάκια.
Αν δεν τα φώναζαν οι γονείς τους για φαγητό, εκεί θα ήμασταν ακόμα!
Εγώ τους μουσαφιρέους μου τους είχα ταίσει, εγκαίρως.
Να είσαι ΚΑΛΑ, Λαμπρινή, να δίνεις χαρές (και) στα παιδιά!
"ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ!
Να είστε ΚΑΛΑ, παιδάκια! Εγώ και η Λαμπρινή σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ, ΥΓΕΙΑ και να γίνετε κι εσείς, μεγάλα αστεράκια, μεγαλώνοντας, γιατί τα ταλέντα σας, είναι ήδη φανερά!
Δεν ξεχνάω φυσικά, πως μόλις ξανασυναντηθούμε, σας χρωστάω κέρασμα. Ναι;
ΟΛΕΣ για πάρτη σου, Λαμπρινή! Ελπίζουμε να σ' αρέσουν!
Στα νύχια πατούσαν οι μικρές να φτάσουν τις ψηλές!
Μπαλαρίνες 'γίναν τα μικρούλια μου!
Η κ. Λαμπρινή Τζούρκα έχει πλούσιο βιογραφικό και πολλές ιντερνετικές σελίδες (ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΕΔΩ)
και για τα βιβλία της, ΕΔΩ.
Ποίηση του λεπτού... για παιδιά...
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΣΟΤΡΑΣ
...Ήμουνα στο χωριό. Έτυχε να έχω και κάποια βιβλία μαζί μου, αυτή την φορά. Ανάλογα τον χρόνο και την ευκαιρία, τα φωτογράφησα, όπως συνηθίζω...
Για το παιδικό της Λαμπρινής, είχα άλλη ιδέα, μα μόλις είδα τα κορίτσια, έκανα την πρόταση:
"Κορίτσια, έχω ένα βιβλίο φίλης με παιδικά ποιήματα, θέλετε να το διαβάσουμε μαζί και να το ζωγραφίσουμε;"
"ΝΑΙ!" είπαν όλα! γεμάτα χαρά!
Καθόντουσαν καταμεσήμερο γύρω - γύρω από ένα τραπέζι, σ' ένα γειτονικό κήπο.
Πήγα κι εγώ, με το βιβλίο!
"Χρώματα;"
..."Δεν έχουμε..." είπαν τα κατσουφιασμένα παιδικά προσωπάκια.
"Ιδέες, έχουμε;"
"Έχουμε!' απάντησαν όλα μαζί!
Μα τί χαρά είναι αυτή, να είσαι ανάμεσα στα παιδιά! Ευτυχία! Ευλογία!
Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι, με χαρά.
Οι απορίες έδιναν και έπαιρναν!
"Ποιήτρια; Και είναι φίλη σας; Και πώς την λένε; Κι ώ, τί ωραίο βιβλίο!"
Απαντούσα, ξεφυλλίζαμε, τ' άφηνα να σκεφτούν ιδέες.
"Παππούτσια, έχουμε. Και γατάκι έχω! Να πάω να το φέρω; Όχι, κοριτσάκι μου, δεν πειράζει! Άλογο, δεν έχουμε! Βατραχάκι, δεν έχουμε! Πουλάκι δεν έχουμε, έχουμε όμως μια χαλασμένη χελιδονοφωλιά! Καθρέφτη έχουμε. Να πάω να φέρω; Όχι, βρε κορίτσια μου, δεν πειράζει! Το ίδιο θα χαρεί η φίλη μου, είτε βγάλουμε πέντε φωτογραφίες, είτε εκατό! Αρκεί που σας αρέσει το βιβλίο της και θα της δώσετε χαρά! Αυτό της φτάνει! Πάμε να ξεκινήσουμε; Πάμε!"
Άχρηστες πια οι καρέκλες και το τραπέζι. Με έτρεχαν μέσ' τις τσουκνίδες και στον ήλιο. Με χόρεψαν κανονικά, κι ούτε ήξερα τι έβγαζα! Κλικ στα τυφλά και ξανά κλικ, ελπίζοντας πως κάποιες θα βγουν καλές και χωρίς προσωπάκια.
Αν δεν τα φώναζαν οι γονείς τους για φαγητό, εκεί θα ήμασταν ακόμα!
Εγώ τους μουσαφιρέους μου τους είχα ταίσει, εγκαίρως.
Να είσαι ΚΑΛΑ, Λαμπρινή, να δίνεις χαρές (και) στα παιδιά!
"ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΟΥ!
Να είστε ΚΑΛΑ, παιδάκια! Εγώ και η Λαμπρινή σας ευχαριστούμε και σας ευχόμαστε ΚΑΛΗ ΠΡΟΟΔΟ, ΥΓΕΙΑ και να γίνετε κι εσείς, μεγάλα αστεράκια, μεγαλώνοντας, γιατί τα ταλέντα σας, είναι ήδη φανερά!
Δεν ξεχνάω φυσικά, πως μόλις ξανασυναντηθούμε, σας χρωστάω κέρασμα. Ναι;
ΟΛΕΣ για πάρτη σου, Λαμπρινή! Ελπίζουμε να σ' αρέσουν!
Στα νύχια πατούσαν οι μικρές να φτάσουν τις ψηλές!
Μπαλαρίνες 'γίναν τα μικρούλια μου!
Η κ. Λαμπρινή Τζούρκα έχει πλούσιο βιογραφικό και πολλές ιντερνετικές σελίδες (ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΕΔΩ)
και για τα βιβλία της, ΕΔΩ.
ΠΗΓΗ κι ευχαριστώ πολύ!!! https://katerinadestapa.blogspot.com/2020/08/blog-post_81.html
.................................................................
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου