Κυριακή 12 Ιουλίου 2020
διάφορα
1,5 ώρα
Σε έναν χρόνο...
Πόσο κάνει;
η ώρα; κάνει;
Ήρθε το καράβι
Χωρίς πανιά
Γεμάτο ελπίδες
Απ την ξενητειά
διάφορα
Ξέρω πως να ποστάρω τις φώτο μου...
Άντε γεια!!!
Βόλος
Άντε γεια!!!
Βόλος
Κάποια πλάσματα είναι ξεχωριστά
Η χαρά μεγάλη
Σε... είδα...😊
Σε... είδα...😊
Το Λυπήθηκα
Ελπίζω ναναι καλάΒόλος... Λιμάνι, στα σκαλάκια
Κάπου στην Ιρλανδία..
Κάπου στο όνειρο
Χμ
Κάποιος... πεινάει 🙂
Μαμ, μπλουμ
Και ξανά μανά!!!
πάντα... ντροπαλή 
"πινακωτή, πινακωτή... από το άλλο μου τ' αυτί..."
12 και μισή... φύσηξε λίγο... ένα απαλό αεράκι...
"γράψε λάθος... " μού είπε... και τόγραψα...
"γράψε λάθος... " μού είπε... και τόγραψα...
ακριβώς ���
πάντα έψαχνα για φίλες... όχι τώρα...
Death Is Nothing At All/ Ο θάνατος δεν είναι ουσιαστικά τίποτα
του Henry Scott-Holland
Ο θάνατος δεν είναι ουσιαστικά τίποτα/ Απλώς γλιστράς στον επόμενο χώρο/ Εγώ είμαι εγώ και εσείς είστε εσείς/ Όποιοι και αν ήμασταν/ Αυτό, είμαστε ακόμα.
»Κάλεσέ με το παλιό γνωστό μου όνομα/ Μίλα μου με τον εύκολο τρόπο/ το οποίο χρησιμοποιούσες πάντα/ Χωρίς καμία διαφορά στη χροιά/ Δίχως υποχρεωτικά αέρα επισημότητας ή θλίψης.
»Γέλα όπως γελούσαμε πάντα/ στα μικρά αστεία που χαιρόμαστε μαζί/ Παίξτε, γέλα, σκέψου με. Προσευχήσου για μένα/ Ας το όνομά μου να είναι πάντα η γνωστή λέξη/ που ήταν πάντα/ Αφήστε το να ειπωθεί, χωρίς σκοπό/ Χωρίς ίχνος σκιάς σε αυτό.
»Ζωή σημαίνει αυτό που σήμαινε πάντα/ Είναι η ίδια που ήταν πάντα/ Υπάρχει μια απόλυτη αδιάσπαστη συνέχεια/ Γιατί θα πρέπει να είμαι έξω από τη σκέψη/ επειδή είμαι έξω από τη θέα;
»Όμως σε περιμένω./ Για ένα διάστημα/ Κάπου. Πολύ κοντά/ Ακριβώς γύρω από τη γωνία.
»Όλα καλά.
»Τίποτα δεν είναι παρελθόν, τίποτα δεν έχει χαθεί. Μια σύντομη στιγμή και όλα θα είναι όπως ήταν πριν, αλλά καλύτερα, απείρως πιο ευτυχισμένοι και πάντα θα είμαστε όλοι ένα, μαζί με τον Χριστό».
Death Is Nothing At All
του Henry Scott-Holland
Death is nothing at all.
It does not count.
I have only slipped away into the next room.
Nothing has happened.
Everything remains exactly as it was.
I am I, and you are you,
and the old life that we lived so fondly together is untouched, unchanged.
Whatever we were to each other, that we are still.
Call me by the old familiar name.
Speak of me in the easy way which you always used.
Put no difference into your tone.
Wear no forced air of solemnity or sorrow.
Laugh as we always laughed at the little jokes that we enjoyed together.
Play, smile, think of me, pray for me.
Let my name be ever the household word that it always was.
Let it be spoken without an effort, without the ghost of a shadow upon it.
Life means all that it ever meant.
It is the same as it ever was.
There is absolute and unbroken continuity.
What is this death but a negligible accident?
Why should I be out of mind because I am out of sight?
I am but waiting for you, for an interval,
somewhere very near,
just round the corner.
All is well.
Nothing is hurt; nothing is lost.
One brief moment and all will be as it was before.
How we shall laugh at the trouble of parting when we meet again!
του Henry Scott-Holland
Ο θάνατος δεν είναι ουσιαστικά τίποτα/ Απλώς γλιστράς στον επόμενο χώρο/ Εγώ είμαι εγώ και εσείς είστε εσείς/ Όποιοι και αν ήμασταν/ Αυτό, είμαστε ακόμα.
»Κάλεσέ με το παλιό γνωστό μου όνομα/ Μίλα μου με τον εύκολο τρόπο/ το οποίο χρησιμοποιούσες πάντα/ Χωρίς καμία διαφορά στη χροιά/ Δίχως υποχρεωτικά αέρα επισημότητας ή θλίψης.
»Γέλα όπως γελούσαμε πάντα/ στα μικρά αστεία που χαιρόμαστε μαζί/ Παίξτε, γέλα, σκέψου με. Προσευχήσου για μένα/ Ας το όνομά μου να είναι πάντα η γνωστή λέξη/ που ήταν πάντα/ Αφήστε το να ειπωθεί, χωρίς σκοπό/ Χωρίς ίχνος σκιάς σε αυτό.
»Ζωή σημαίνει αυτό που σήμαινε πάντα/ Είναι η ίδια που ήταν πάντα/ Υπάρχει μια απόλυτη αδιάσπαστη συνέχεια/ Γιατί θα πρέπει να είμαι έξω από τη σκέψη/ επειδή είμαι έξω από τη θέα;
»Όμως σε περιμένω./ Για ένα διάστημα/ Κάπου. Πολύ κοντά/ Ακριβώς γύρω από τη γωνία.
»Όλα καλά.
»Τίποτα δεν είναι παρελθόν, τίποτα δεν έχει χαθεί. Μια σύντομη στιγμή και όλα θα είναι όπως ήταν πριν, αλλά καλύτερα, απείρως πιο ευτυχισμένοι και πάντα θα είμαστε όλοι ένα, μαζί με τον Χριστό».
Death Is Nothing At All
του Henry Scott-Holland
Death is nothing at all.
It does not count.
I have only slipped away into the next room.
Nothing has happened.
Everything remains exactly as it was.
I am I, and you are you,
and the old life that we lived so fondly together is untouched, unchanged.
Whatever we were to each other, that we are still.
Call me by the old familiar name.
Speak of me in the easy way which you always used.
Put no difference into your tone.
Wear no forced air of solemnity or sorrow.
Laugh as we always laughed at the little jokes that we enjoyed together.
Play, smile, think of me, pray for me.
Let my name be ever the household word that it always was.
Let it be spoken without an effort, without the ghost of a shadow upon it.
Life means all that it ever meant.
It is the same as it ever was.
There is absolute and unbroken continuity.
What is this death but a negligible accident?
Why should I be out of mind because I am out of sight?
I am but waiting for you, for an interval,
somewhere very near,
just round the corner.
All is well.
Nothing is hurt; nothing is lost.
One brief moment and all will be as it was before.
How we shall laugh at the trouble of parting when we meet again!
το χρώμα... το ζωηρό
με το γκρι... ταιριαστό...
με το γκρι... ταιριαστό...
συγκρίσεις
όμορφη η φώτο σου, μόνον που δεν είμαι κι εγώ... εκεί...
διάφορα
Πού θα πάει
Από δώ θα περάσει... 😊
Όταν ήμασταν μικροί
Δεν βγάζαμε φωτογραφίες
Ούτε θυμάμαι πως ήσουνα τότε
Ούτε σε θυμάμαι τώρα... Μανώλη
Για σήμερα, ένα χωνάκι μόνον... (και το νύχι,... νύχι )😊😊
Πάμε
Ανάμεσα στα χωράφια
Ξεκινώντας από τις παπαρούνες...
Αφού είσαι παρών...
Γιατί δεν μιλάς;
Αφού σε αφορά...
Γιατί δεν ήσουνα παρούσα;...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
