Πήγαμε για τον καφέ...

Πήγαμε για τον καφέ... 

Μας άφησε...

Ένας γείτονας, μάς άφησε χρόνους...

Και τον είδα... Ένας κύριος... 

Να κοιτάει, επίμονα, προς τον Ναό...

 Δεν έδωσα σημασία 

Μετά, τον ξαναείδα... Πόση ώρα νάτανε εκεί!! 

Και τότε κατάλαβα... Διαβάζανε την άτυχη κοπελλα... !

Και κατάλαβα... 

γιατί δεν άφηνε τα μάτια του από την Εκκλησία, 

η όποια ήταν ασφυκτικά γεμάτη... 

για το τελευταίο αντίο...