Ψαλμός 116
ήχος πλ. α'
Αἰνεῖτε τόν Κύριον, πάντα τα ἔθνη, ἐπαινέσατε αὐτόν, πάντες οἱ λαοί
Χαίροις ὁ ζωηφόρος Σταυρός, τῆς εὐσεβείας τὸ ἀήττητον τρόπαιον, ἡ θύρα τοῦ Παραδείσου, ὁ τῶν πιστῶν στηριγμός, τὸ τῆς Ἐκκλησίας περιτείχισμα· δι᾿ οὗ ἐξηφάνισται, ἡ φθορὰ καὶ κατήργηται, καὶ κατεπόθη, τοῦ θανάτου ἡ δύναμις, καὶ ὑψώθημεν, ἀπὸ γῆς πρὸς οὐράνια. Ὅπλον ἀκαταμάχητον, δαιμόνων ἀντίπαλε, δόξα Μαρτύρων Ὁσίων, ὡς ἀληθῶς ἐγκαλλώπισμα, λιμὴν σωτηρίας, ὁ δωρούμενος τῷ κόσμῳ τὸ μέγα ἔλεος.
Lamprini T.
η Ελληνική Γλώσσα...είναι γλώσσα ακριβείας... Ό,τι λες....είναι κατανοητό...
.jpg)
o Πέτρος και ο Λύκος... από τον Ζαν Ρενό!!! Αυτά είναι!!
Lamprini T.
Y.Γ. Συνθέτης : Σεργκέι Προκόφιεφ
.....................
Ο Πέτρος και ο λύκος είναι ένα «συμφωνικό παραμύθι για παιδιά», ένα μουσικό έργο για ορχήστρα και αφηγητή, που συντέθηκε από τον Σεργκέι Προκόφιεφ το 1936. ΠΗΓΗ: ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
..................
ΠΗΓΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ: https://www.arte.tv/fr/videos/123990-001-A/jean-reno-dans-pierre-et-le-loup/
.............
Η ιστορία
Ο Πέτρος, ένας ανήλικος πρόσκοπος, ζει στο σπίτι του παππού του, σε ένα ξέφωτο του δάσους. Μια μέρα ο Πέτρος βγαίνει στο ξέφωτο, αφήνοντας την πόρτα του κήπου ανοικτή, οπότε μια πάπια που ζούσε στην αυλή βρίσκει την ευκαιρία να κολυμπήσει σε μια κοντινή λιμνούλα. Η πάπια και ένα πουλάκι φιλονικούν ως προς το αν ένα πτηνό θα έπρεπε να μπορεί να κολυμπά. Μια τοπική γάτα τα πλησιάζει αθόρυβα, και το πουλί (προειδοποιημένο από τον Πέτρο) πετά στην ασφάλεια ενός ψηλού δέντρου, ενώ η πάπια κολυμπά μέχρι το κέντρο της λιμνούλας.
Ο παππούς του Πέτρου τον μαλώνει επειδή έμεινε έξω και έπαιζε στο λιβάδι μόνος του, καθώς θα ήταν πιθανό να του επιτεθεί κάποιος λύκος. Επειδή ο Πέτρος τον αψηφά, μη πιστεύοντας στον κίνδυνο αυτόν, ο παππούς τον παίρνει πίσω στο σπίτι και κλειδώνει την αυλόπορτα. Λίγο αργότερα, ένας θηριώδης γκρίζος λύκος βγαίνει από το δάσος. Η γάτα σκαρφαλώνει γρήγορα στο δέντρο με το πουλί, αλλά η πάπια, που είχε στο μεταξύ βγει έξω από τη λιμνούλα, καταδιώκεται, προφθαίνεται και καταβροχθίζεται από τον λύκο.
Βλέποντας όλα αυτά από το σπίτι, ο Πέτρος αρπάζει ένα σκοινί και σκαρφαλώνει στο τοιχογύρι της αυλής και από εκεί πάνω στο δέντρο. Ζητάει από το πουλάκι να πετάξει γύρω από το κεφάλι του λύκου προκειμένου να του αποσπάσει την προσοχή και εκείνος φτιάχνει μια θηλιά στο σκοινί, τη χαμηλώνει και πιάνει τον λύκο από την ουρά του. Το θηρίο παλεύει να ελευθερωθεί, αλλά ο Πέτρος δένει το σκοινί στο δέντρο και η θηλιά σφίγγει.
Κάποιοι κυνηγοί που ιχνηλατούσαν τον λύκο βγαίνουν από το δάσος με τα τουφέκια τους οπλισμένα, αλλά ο Πέτρος τους πείθει να τον βοηθήσουν να μεταφέρει το θηρίο σε έναν ζωολογικό κήπο. Σχηματίζεται έτσι μια θριαμβευτική παρέλαση από τον Πέτρο, το πουλάκι, τους κυνηγούς που οδηγούν τον λύκο, τη γάτα και τελευταίο τον παππού, ο οποίος μουρμουρίζει, δυσαρεστημένος ακόμα που ο Πέτρος αγνόησε τις προειδοποιήσεις του, αλλά και περήφανος που ο εγγονός του έπιασε το θηρίο. Στο τέλος ο αφηγητής δηλώνει ότι οι προσεκτικοί ακροατές θα μπορούσαν να ακούσουν και την πάπια να φωνάζει από το εσωτερικό της κοιλιάς του λύκου, επειδή την είχε καταπιεί ολόκληρη.
ΠΗΓΗ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F_%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%BB%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82
............................
Σήμερα θα σας πούμε την ιστορία του Πέτρου και του Λύκου, μια ιστορία διαφορετική, που δεν μοιάζει με καμιά. Την ιστορία αυτή βλέπετε δεν θα την ακούσουμε από τις φωνές των ηρώων, αλλά θα μας τη διηγηθεί η ίδια η μουσική. Κάθε χαρακτήρας της ιστορίας μας έχει τον δικό του μοναδικό ήχο που θα ακούγεται από ένα διαφορετικό όργανο της ορχήστρας. Το έξυπνο Πουλί από το φλάουτο, η απερίσκεπτη Πάπια από το όμποε, η πονηρή Γάτα από το κλαρινέτο, ο αυστηρός Παππούς από το φαγκότο, ο κακός Λύκος όχι από ένα, ούτε από δύο, αλλά από τρία κόρνα, ενώ ο γενναίος Πέτρος που είναι ο πιο σημαντικός στην ιστορία μας, από όλα τα έγχορδα μαζί. Τέλος οι κυνηγοί και οι τουφεκιές τους από τα πνευστά, τα τύμπανα και την γκραν κάσα. Αρχίζουμε λοιπόν!
Ο μικρός Πέτρος ζούσε στο σπίτι του παππού του στην εξοχή. Το σπίτι είχε αυλή με έναν ψηλό πέτρινο τοίχο γύρω της. Έξω από την αυλή υπήρχε ένα μεγάλο δέντρο και τριγύρω απλώνονταν το απέραντο λιβάδι με τη λιμνούλα του. Στο βάθος φαινόταν το φοβερό σκοτεινό δάσος. Ένα όμορφο καλοκαιρινό πρωινό, ο Πέτρος σηκώθηκε νωρίς από το κρεβάτι του, για να προλάβει να χαρεί όσο πιο πολύ γινόταν μία ηλιόλουστη μέρα στη φύση. Άνοιξε την πόρτα της αυλής και βγήκε στο καταπράσινο λιβάδι που αγκάλιαζε το σπίτι.
Πάνω στο κλαδί του μεγάλου δέντρου, έξω από την αυλή, καθόταν ο καλός φίλος του Πέτρου, το μικρό Πουλί. 'Όλα είναι τόσο ήσυχα', τιτίβισε ευχαριστημένο. Τότε εμφανίστηκε και η Πάπια, που έκανε χαρούμενη τη βόλτα της στο λιβάδι, αφού ο Πέτρος είχε ξεχάσει, στη βιασύνη του, ανοιχτή την πόρτα της αυλής και έτσι αυτή βρήκε την ευκαιρία να βγει έξω και να κάνει ένα ωραίο πρωινό μπάνιο στα δροσερά νερά της λίμνης. Βλέποντας την Πάπια, το μικρό Πουλί πέταξε από το κλαδί κάτω στο γρασίδι και στάθηκε δίπλα της σηκώνοντας τους ώμους του με απορία: 'Μα τι σόι πουλί είσαι εσύ, που δεν μπορείς να πετάξεις'; της είπε και η Πάπια αποκρίθηκε: 'Εσύ τι σόι πουλί είσαι, που δεν μπορείς να κολυμπήσεις'; και βούτηξε γελώντας στη λιμνούλα. Και έτσι συνέχισαν να μαλώνουν για αρκετή ώρα, η Πάπια κολυμπώντας στη λιμνούλα και το Πουλί χοροπηδώντας στην όχθη.
Ξαφνικά κάτι τράβηξε την προσοχή του Πέτρου. Παρατήρησε μία Γάτα να σέρνεται μέσα στο πυκνό χορτάρι. Η Γάτα σκεφτόταν: 'Το Πουλί είναι απασχολημένο με τη λογομαχία του, μπορώ εύκολα να το αρπάξω με τα νύχια μου πριν με καταλάβει'. Όσο πιο αθόρυβα γινόταν πλησίαζε με τα βελούδινα πέλματά της κοντά του. 'Πρόσεξε'! φώναξε ο Πέτρος και το Πουλί αμέσως πέταξε πάνω στο δέντρο. Η Πάπια μάλωσε τη Γάτα με τα πιο θυμωμένα της 'κουάκ κουάκ'… από το κέντρο της λίμνης όμως για καλό και για κακό. Χωρίς να δώσει σημασία, η Γάτα σκεφτόταν το δικό της πρόβλημα: 'Αξίζει άραγε να σκαρφαλώσω τόσο ψηλά; Μέχρι να φτάσω εκεί πάνω το Πουλί θα έχει πετάξει μακριά'.
Μα να που φτάνει και ο Παππούς θυμωμένος, γιατί ο Πέτρος βγήκε έξω στο λιβάδι. 'Είναι επικίνδυνο το μέρος αυτό. Αν βγει ο Λύκος από το δάσος και έρθει προς τα εδώ τι θα κάνεις τότε'; Ο Πέτρος δεν έδωσε καμία σημασία στα λόγια του Παππού του. Αγόρια σαν αυτόν δεν φοβούνται τους λύκους. Ο Παππούς όμως άρπαξε τον Πέτρο από το χέρι, τον πήγε στο σπίτι και κλείδωσε καλά την πόρτα. Δεν είχε περάσει λίγη ώρα από τότε και πράγματι εμφανίστηκε ένας μεγάλος γκρίζος λύκος, βγαίνοντας από το δάσος. Ώσπου να πεις 'κύμινο' η Γάτα σκαρφάλωσε ψηλά στο δέντρο. Η Πάπια άρχισε να φωνάζει δυνατά και μέσα στην ταραχή της πήδηξε έξω από τη λίμνη. Όμως, όσο και να προσπαθούσε να τρέξει μακριά η καημένη, δεν μπορούσε να ξεφύγει από το Λύκο. Ο Λύκος πλησίαζε όλο και πιο κοντά... πιο κοντά... Ώσπου την πρόφτασε... Και αφού την τσάκωσε, την κάνει μια χαψιά και την καταπίνει
Τώρα λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα: η Γάτα κάθεται πάνω σε ένα κλαδί του δέντρου... το Πουλί σε ένα άλλο κλαδί... όχι πολύ κοντά όμως στη Γάτα... και ο Λύκος γυρίζει γύρω από το δέντρο κοιτάζοντάς τους με τα άπληστα μάτια του.
Ο Πέτρος εν τω μεταξύ, χωρίς να νιώθει τον παραμικρό φόβο, στέκεται πίσω από την κλειστή πόρτα και βλέπει όλα όσα γίνονται έξω. Ξαφνικά, έχει μια ιδέα! Τρέχει στο σπίτι, παίρνει το γερό σκοινί του Παππού και σκαρφαλώνει στον ψηλό πέτρινο τοίχο. Ένα από τα κλαδιά του μεγάλου δέντρου, που περιτριγυρίζει ο Λύκος, απλώνεται ακριβώς πάνω από τον τοίχο της αυλής. Ο Πέτρος άρπαξε την άκρη του κλαδιού και κρατήθηκε γερά. Σκαρφάλωσε έτσι όσο πιο ήσυχα μπορούσε πάνω στο δέντρο. Ύστερα είπε στο Πουλί: 'Πέτα κάτω και κάνε κύκλους γύρω από το κεφάλι του Λύκου, ώστε να αποσπάσεις την προσοχή του. Πρόσεξε μόνο να μη σε γραπώσει'. Το ηρωικό Πουλί σχεδόν ακούμπησε το κεφάλι του Λύκου με τα φτερά του, όσο αυτός το κυνηγούσε οργισμένος γυρνώντας απότομα από τη μία μεριά στην άλλη για να το αρπάξει. Ω, πόσο πολύ είχε θυμώσει ο Λύκος με αυτό το Πουλί. Πόσο πολύ ήθελε να το πιάσει στο στόμα του! Όμως το Πουλί ήταν πιο έξυπνο από αυτόν και πολύ απλά ο Λύκος δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γι' αυτό.
Στο μεταξύ ο Πέτρος είχε κάνει μια θηλιά στο σχοινί και με προσοχή την άφηνε σιγά-σιγά να πέφτει προς τα κάτω. Πιάστηκε έτσι η ουρά του Λύκου στη θηλιά και ο Πέτρος τράβηξε το σχοινί με όλη του τη δύναμη. Νιώθοντας παγιδευμένος ο Λύκος, άρχισε να πηδά άγρια προσπαθώντας να λυθεί. Ο Πέτρος όμως έδεσε την άλλη άκρη του σχοινιού στο δέντρο. Όσο πιο πολύ πηδούσε ο Λύκος, τόσο πιο πολύ σφιγγόταν η θηλιά στην ουρά του.
Και τότε... Φάνηκαν Κυνηγοί από το δάσος... Ακολουθούσαν τα ίχνη του Λύκου και πυροβολούσαν γύρω τους όσο προχωρούσαν. Ο Πέτρος φώναξε πάνω από το δέντρο: 'Μην πυροβολείτε! Το πουλάκι κι εγώ τον πιάσαμε το Λύκο. Βοηθήστε μας τώρα να τον πάμε στο ζωολογικό κήπο'.
Φανταστείτε τώρα τη θριαμβευτική πομπή που ακολούθησε: Ο Πέτρος προχωρούσε μπροστά... από πίσω του οι Κυνηγοί τραβώντας το Λύκο... και στο τέλος ο Παππούς και η Γάτα. Ο Παππούς ωστόσο κουνούσε το κεφάλι του με δυσαρέσκεια: 'Και αν ο Πέτρος δεν έπιανε το Λύκο; Τι θα γινόταν τότε, μου λέτε'; Από πάνω τους πετούσε το Πουλί κελαηδώντας εύθυμα: 'Βρε τι γενναίοι τύποι που είμαστε ο Πέτρος κι εγώ! Κοιτάξτε τι έχουμε πιάσει'! Και αν κανείς ακούσει πολύ προσεχτικά, θα μπορέσει να ακούσει και τη φωνή της Πάπιας μέσα από την κοιλιά του Λύκου, γιατί μέσα στη βιασύνη από τη λαιμαργία του, την κατάπιε ζωντανή.
Μετάφραση: Νίκος Κυριακού
ΠΗΓΗ: https://www.tsso.gr/inst/tsso_6/gallery/%CE%88%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF%2019%CE%BC%CE%B1%CF%8117_%CE%9F%20%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82%20%CE%BA%CE%B1%CE%B9%20%CE%BF%20%CE%9B%CF%8D%CE%BA%CE%BF%CF%82.pdf
..................
.jpg)